De geschiedenis van conctactlenzen
Hoewel contactlenzen een recent fenomeen lijken te zijn, maakte de beroemde Italiaanse architect, wiskundige en uitvinder Leonardo da Vinci (1452-1519) de eerste bekende schetsen (in 1508) die suggereerden dat de optiek van het menselijk oog kon worden veranderd door het hoornvlies direct in contact te brengen met water.
Maar het is een feit dat de de echte uitvinding van contactlenzen veel later kwam. Velen geloven dat de ideeën van Da Vinci uiteindelijk meer dan 350 jaar later leidden tot de ontwikkeling van contactlenzen.
In 1827 stelde de Engelse astronoom Sir John Herschel voor om een mal te maken van iemands ogen. Dergelijke mallen zouden de productie van corrigerende lenzen mogelijk maken die zich zouden kunnen aanpassen aan het voorste oppervlak van het oog. Maar het was meer dan 50 jaar later dat iemand dergelijke lenzen daadwerkelijk produceerde, en er is enige controverse over wie het eerst deed.
Volgens sommige verhalen gebruikte de Duitse glasblazer F.A. Muller de ideeën van Herschel om de eerste bekende glazen contactlens te maken in 1887. Andere verhalen zeggen dat de Zwitserse arts Adolf E. Fick en de Parijse opticien Edouard Kalt in 1888 de eerste glazen contactlenzen creëerden en monteerden om zichtproblemen te corrigeren.
Deze glazen contactlenzen waren zwaar en bedekten het hele frontoppervlak van het oog, inclusief het "wit" van het oog (de sclera). Omdat deze grote "sclerale" lenzen de zuurstoftoevoer naar het hoornvlies sterk verminderden, konden ze slechts enkele uren worden gedragen en werden ze niet op grote schaal geaccepteerd.
In 1936 introduceerde New Yorkse optometrist William Feinbloom (1904-1985) sclerale lenzen, gemaakt van een combinatie van glas en plastic, die beduidend lichter waren dan oudere glas-geblazen contacten.
In 1948 introduceerde de Californische opticien Kevin Tuohy (1919-1968) de eerste contactlenzen die leken op de moderne zuurstofdoorlatende (GP) harde lenzen van vandaag. Deze volledig plastic lenzen werden "corneale" contactlenzen genoemd omdat ze een kleinere diameter hadden dan de vorige contactlenzen en alleen de heldere voorkant van het oog (het hoornvlies) bedekten.
Deze vroege harde lenzen werden gemaakt van een niet-poreus plastic materiaal dat polymethylmethacrylaat (PMMA) wordt genoemd. Hoewel PMMA harde lenzen niet zuurstofdoorlatend waren, werden ze zo aangebracht dat ze met elke knipoog konden bewegen, zodat de zuurstofdragende tranen onder de lens konden worden "gepompt" om het hoornvlies gezond te houden.
Corneale PMMA-contactlenzen die goed passen, kunnen 16 uur of langer worden gedragen. De vooruitgang op het gebied van lensproductietechnieken en montage-expertise onder oogartsen leidde in de jaren vijftig en zestig tot de massale populariteit van deze hardplastic contactlenzen.
Misschien wel de grootste gebeurtenis in de geschiedenis van de contactlenzen was de uitvinding van het eerste hydrofiele ("waterhoudende") hydrogel zachte contactlensmateriaal door de Tsjechische chemici Otto Wichterle en Drahoslav Lim in 1959.
De ontdekking door Wichterle en Lim leidde in 1971 tot de lancering van de eerste door de FDA goedgekeurde zachte contactlenzen in de Verenigde Staten.
Door hun grotere comfort werden zachte contactlenzen al snel populairder dan harde contactlenzen van PMMA. Vandaag de dag zijn, ondanks de beschikbaarheid van harde zuurstofdoorlaatbare contactlenzen die vaak een scherper zicht bieden dan zachte lenzen en een extreem goede zuurstofdoorlaatbaarheid hebben, meer dan 90 procent in Nederland zachte lenzen.
Een korte geschiedenis van contactlenzen
1508 Leonardo da Vinci illustreert het concept van contactlenzen
1823 De Britse astronoom Sir John Herschel conceptualiseert het praktische ontwerp van lenzen.
1887 Eerste contactlens vervaardigd van glas, en gemonteerd om het hele oog te bedekken
1939 Contactlenzen voor het eerst gemaakt van kunststof
1948 Kunststof contactlenzen, ontworpen om alleen het hoornvlies van het oog te bedekken
1971 Invoering van zachte contactlenzen
1978 Invoering van harde lenzen gemaakt van zuurstofdoorlatend duurzaam plastic (GP-contactlenzen)
1986 Nachtelijk dragen van GP-contactlenzen komt beschikbaar
1987 Introductie van zachte "wegwerp "contactlenzen
1987 GP-contactlenzen beschikbaar in fluorosiliconen-acrylaatmaterialen van de volgende generatie
1996 Introductie van eendags zachte "wegwerp "contactlenzen (daglenzen)
2002 Silicium-hydrogel contactlenzen voor het eerst op de markt gebracht
2010 Op maat gemaakte silicone-hydrogel-lenzen komen beschikbaar
